Hugo Camps sprak met Arno: "Ik vreesdat we in de jaren dertig zijn beland"

Hugo Camps 

© photo news. Arnaud Hintjens

DM WEEKENDKRANT Volgende week viert hij samen met Jane Birkin en Michel Piccoli zijn 65steverjaardag, maar voor oud worden heeft Arno geen tijd. Voor verontwaardiging des te meer. "Weet jedat in Brussel mensen me aanspreken met de vraag: 'Arno, mogen we aan de Belgische kust nog Fransspreken?' Proef het gif van de angst."

"Ik ben in Oostende opgevoed in vier talen, als jongen van de straat. Alle menukaarten waren in viertalen. Er was een motherfucker die me in een krant neerbliksemde omdat ik geen perfect ABN sprak.Hij schreef ook nog dat ik altijd bij de koning zat, terwijl ik die mens nog nooit had gezien. Ik spreekmet een accent, maar de hele fucking wereld spreekt met een accent. Wat dacht je van het Frans van Marseillezen? Of van het accent van die populist van wie ik de naam niet wil uitspreken? Ik ben eenmelting pot, zoals mijn grootvader. Of noem het voor mijn part een pot-au-feu."

Nog één keer een saluut aan zijn vader. "Hij zou zich bij het Vlaams-nationalistische tromgeroffel vanvandaag in zijn graf hebben omgedraaid. Wat een conservatieve bende is het hier toch. Eenangstfabriek. Ik dank de hemel dat ik ben opgegroeid met boontje in de Vooruit. En met de kunst van James Ensor die au fond een striptekenaar was."

 

CRÈCHE ZWAKZINNIGEN
"Maar goed, terug naar de maatschappij. Weet je dat in Brussel mensen me aanspreken met de vraag: Arno, mogen we aan de Belgische kust nog Frans spreken? Proef je het gif van de angst. Terwijl op hetSongfestival geen hond weet waar Vlaanderen ligt. In Frankrijk zijn les Flamands ook Franstaligen. InEngeland weten ze bij god niet hoe a flemisch singer er uit zou zien. Enkele jaren geleden speelde ik in de Brusselse rand. Ik had een Fransman als technieker, maar één woord Frans en hij zou eruit wordengezet, was de waarschuwing. Chinees en Eskimo's mocht wel. Wat ben je dan voor crèchezwakzinnigen."

Hij recht de rug en zegt plechtig: "Ik hoop dat ik mis ben, maar ik vrees dat we in de jaren dertig zijnbeland. Van de man van wie ik de naam niet wil noemen, mag je dat niet zeggen, maar de gangbareretoriek liegt er niet om. Er is geen ideologische schaamte meer."

Dit is een fragment uit een langer interview. Lees het volledige gesprek in Zeno, in de weekendkrant van De Morgen.

 

COMMENTAIRE DE DIVERCITY

SEULS LES ARTISTES NOUS SAUVERONT DE LA CONNERIE

Ils disent tout haut ce que nous pensons par devers nous.  Certes on ne saurait comparer un Arno et un Dehaene, ils ne jouent pas dans la même divisio.n

De par leur sensibilité extrême, les artistes font d’excellents donneurs d’alarme, à commencer par les cinéastes, les écrivains, les philosophes et les grands journalistes mais aussi les chanteurs, les humoristes, les acteurs, les peintres, les photographes, je pense à la regrettée Camille Lepage,  les architectes qui modèlent notre espace mental.

« Weet je dat in Brussel mensen me aanspreken met de vraag: Arno, mogen we aan de Belgische kust nog Frans spreken? Proef je het gif van de angst. Terwijl op het Songfestival geen hond weet waar Vlaanderen ligt. In Frankrijk zijn les Flamands ook Franstaligen. In Engeland weten ze bij god niet hoe a flemisch singer er uit zou zien. Enkele jaren geleden speelde ik in de Brusselse rand. Ik had een Fransman als technieker, maar één woord Frans en hij zou eruit worden gezet, was de waarschuwing.Chinees en Eskimo's mocht wel. Wat ben je dan voor crèche zwakzinnigen."

Un joli morceau  d’anthologie à publier dans l’énorme volume de la poésie surréaliste de Belgique.

MG