F.C. LA LIBRE BELGIQUE
La N-VA est un parti plus compliqué à gérer qu’il n’en a l’air. Quand il ne met pas le feu dans les médias, Bart De Wever s’emploie discrètement à huiler les rouages de sa formation politique. En particulier, c’est le choix d’un nouveau chef de groupe N-VA à la Chambre des Représentants qui occupera son esprit ce jeudi : les 33 députés nationalistes vont voter pour se choisir un "fractieleider" qui remplacera Hendrik Vuye.
Le professeur de droit constitutionnel, qui vit en Wallonie, a été appelé à de plus hautes fonctions flamingantes par Bart De Wever. Il va plancher sur le confédéralisme et préparer les textes qui permettront de le mettre en œuvre si, au soir des élections de 2019, les nouveaux rapports de force en Belgique permettent une réforme de l’Etat.
GAGE AUX SÉPARATISTES
Dans l’immédiat, la N-VA doit lui trouver un successeur pour faire tourner la boutique nationaliste à la Chambre. C’est un secret de polichinelle: le top du parti a tranché en faveur de Peter De Roover. Ancien président du Mouvement flamand et rédacteur en chef du magazine flamingant "Doorbraak", il présente un profil dur sur le plan communautaire susceptible de redorer l’étoile nationaliste du parti. Bien entendu, comme chef de groupe du principal partenaire de la majorité fédérale, Peter De Roover ne pourrait pas mener de fronde flamingante contre le gouvernement Michel. Mais en le propulsant chef de groupe, Bart De Wever donnerait un gage à la frange séparatiste de la N-VA. Un de plus.
Voilà pour le scénario idéal concocté depuis Anvers… Mais, dans les faits, ce sont les députés qui doivent élire leur chef et une surprise n’est pas à exclure. Peter De Roover ne fait pas l’unanimité au sein de l’équipe N-VA à la Chambre. Par conséquent, d’autres parlementaires ont déposé leur candidature et se sont affairés à rassembler les votes autour de leur nom en jouant sur les différentes tendances au sein du groupe. Peter De Roover pourrait se faire coiffer sur le poteau. Ses concurrents : la bouillonnante et très médiatisée Zuhal Demir; Sarah Smeyers députée fédérale depuis près de 10 ans; Peter Dedecker, une jeune pousse gantoise, qui s’était illustré dans le dossier Arco.
Quoi qu’il en soit, si Peter De Roover devait être battu, ce serait avant tout un camouflet pour Bart De Wever.
COMMENTAIRE DE DIVERCITY
UN PARTI COMPLIQUÉ , UN ELECTORAT VOLATILE
La volatilité de l’électorat flamand rend la tâche de Bart De Wever extrêmement compliquée.
Il craint que son troupeau fraichement réunit ne s’égare. Il me fait penser à ces bergers écossais qui donnent des coups de sifflet à droite et puis à gauche pour que ses chiens fidèles ramènent le troupeau bêlant dans le périmètre des barrières. On peut imaginer que d’ici 2018 un pôle des gauches se sera réuni autour du brillant président du SPA John Crombez. Mais c’est pure conjecture. En attendant Bart De Wever tient la vedette au-devant de la scène politique. Mais une trop forte exposition médiatique risque d’user prématurément son image. Pauvre Bart, il en fait vraiment beaucoup.
MG
Hendrik Vuye & Veerle Wouters (N-VA)
Parlementsleden voor N-VA
OPINIE Knack.be
Vuye en Wouters over communautair project N-VA: 'Wat betekentconfederalisme voor ons?'
Veerle Wouters en Hendrik Vuye krijgen van N-VA-voorzitter Bart De Wever een bijzondere opdracht. Ze moeten een project uitwerken om het institutionele terug op de kaart te zetten. Wat is hun visie op de toekomstvan België?
© Belga
Vorige woensdag rond 17u stuurt Bart De Wever een persbericht uit. Het is eendonderslag bij heldere hemel. De Wever zet het communautaire opnieuw op de agenda en vraagt Kamerleden Veerle Wouters en Hendrik Vuye om: 'eenproject uit te werken om het institutionele terug te operationaliseren. Vuye alsprofessor staatsrecht en Wouters als experte in de Bijzondere Financieringswet'.
In oktober 2014 is N-VA toegetreden tot de regering Michel. Het is een sociaal-economische herstelregering. Dit is een goede beslissing. Op sociaal-economisch vlak neemt deze regering de noodzakelijke maatregelen: hervorming pensioenen, herijken brugpensioen, tax shift, ... Ook nadien blijktdit een juiste beslissing te zijn, wanneer in mei 2015 de vluchtelingencrisisuitbreekt. Kan iemand zich voorstellen wat dit zou geweest zijn met een PS-regering? Gelukkig is N-VA toegetreden tot de regering Michel.
Er wordt wel eens gezegd dat N-VA binnen de regering Michel aan het 'verbelgiciseren' is. We hebben al op deze vraag geantwoord in eendubbelinterview in Le Soir: 'Het is niet de N-VA die aan het 'verbelgiciseren' is, maar wel België dat aan het vervlaamsen is. Wij leggen aan België de economische recepten op van N-VA'. Dit antwoord heeft nogal wat ophefgemaakt, zeker in Franstalig België.
'Binnen N-VA kan er geen sprake zijn van een communautaire standstill'
Er wordt ook gezegd dat N-VA bewijst dat België wel werkt. Dat is vergeten datde regering Michel niet de steun heeft van een meerderheid van de Fransetaalgroep in de Kamer. Hier is dus sprake van een democratisch deficit. Dit geldtook voor de vorige regering, onder leiding van Elio Di Rupo. Deze regering had niet de steun van een meerderheid van de Nederlandse taalgroep. Eendemocratie, die slechts en regering kan vormen met een democratisch deficit, is dat een land dat werkt?
N-VA is een communautaire partij. Dat communautaire luik van het N-VA-programma is zeker even belangrijk als het sociaal-economische luik. Op regeringsniveau is er een communautaire standstill afgesproken. Maar dit impliceert niet dat er ook binnen N-VA sprake kan zijn van een communautaire standstill. We hebben de plicht om verder na te denken over ons communautairprogramma, om dit verder uit te diepen en om voorstellen voor te bereiden.
HALFSLACHTIGE BEVOEGDHEIDSOVERDRACHTEN
Wat betekent confederalisme voor ons? Het is vooreerst een methodologie die men hanteert bij communautaire onderhandelingen. Tot nu toe gaat men steeds eerst na wat bespreekbaar is voor de partijen die aan de onderhandelingendeelnemen. Franstaligen noemen dit het afbakenen van de 'onderhandelingsperimeter'. Deze perimeter is niet datgene waarover men akkoord is, maar enkel datgene waarover men bereid is te onderhandelen. Wanneer er, zoals bij de zesde staatshervorming, 8 partijen aan tafel zitten, danwordt dat een perimeter van de grootte van een sigarettenblaadje. En dan moetenvervolgens nog de Belgische compromissen worden afgesloten over wat men concreet gaat veranderen. Het resultaat is dan een ingewikkeld kluwen van halfslachtige bevoegdheidsoverdrachten.
'Het gaat er nu over om te kijken wat we nog samen willen doen. Niet wat we samen kunnen doen, dat stadium zijn we voorbij.'
De confederale onderhandelingsmethode is radicaal anders. Het gaat erom tekijken wat we nog samen willen doen. Niet eens wat we samen kunnen doen, dat stadium zijn we voorbij. Zo komt men tot een zuiver akkoord, en niet tot eenklassiek Belgisch compromis. Zijn we aan het dagdromen? Helemaal niet, ookMR-kopman Didier Reynders heeft meermaals gesteld dat dit de te volgenmethodologie is.
Confederalisme is ook een staatsmodel. Eigenlijk is staatsrecht vrij eenvoudig. Het dient om twee doelstellingen te verwezenlijken: pacificatie enwelvaartscreatie. De instellingen moeten dermate zijn georganiseerd dat zezorgen dat de taalgemeenschappen van dit land vreedzaam samenleven. De instellingen moeten er ook voor zorgen dat we allen in welvaart kunnensamenleven.
Het huidige België met 9 parlementen - waaronder een Senaat die op sterven nadood is - en 8 regeringen beantwoordt hier niet aan. Het prijskaartje dat aan dezewonderbaarlijke veelvuldigheid aan instellingen hangt is groot. En dan is er nog een bijzonder groot verlies aan efficiëntie. De recente tax shift is een mooivoorbeeld. Wanneer het federale niveau noodzakelijke maatregelen neemt om de loonhandicap met de buurlanden weg te werken, dan heeft dit verregaandefinanciële gevolgen voor inkomsten van de gewesten. Dit kan toch niet de bedoeling zijn? En toch is het zo.
Een confederaal staatsmodel biedt een oplossing. Het heeft, in onze visie, driebasiskenmerken:
1) een homogene en coherente verdeling van bevoegdheden in plaats van de huidige versnippering. Dit zorgt voor efficiënt bestuur.
2) de bevoegdheden moeten zich bevinden op het niveau waar men het makkelijkst tot een politieke consensus komt. Franstaligen en Vlamingenhebben vaak een verschillende visie. Al sedert de invoering van het algemeenstemrecht, stemt Wallonië anders dan Vlaanderen. Laten we dan ook stoppenmet elkaar wederzijds te blokkeren en ingewikkelde compromissen af te sluitendie water en vuur moeten verzoenen. Dit is inefficiënt bestuur.
3) verantwoordelijkheid of, zoals men het noemt in het politieke jargon, 'responsabilisering'. Elke deelstaat is verantwoordelijk voor haar inkomsten. Zo draagt ook elke gemeenschap de financiële verantwoordelijkheid voor het gevoerde beleid.
'Het sociaal-economische en het communautaire hangen nauw samen.'
Paul Kumpen, voorzitter van Voka, verklaart recent in Le Soir dat het eengoede zaak is dat het communautaire opzij wordt geschoven. We moeten de nadruk leggen op het sociaal-economische. Hij vergist zich. Het sociaal-economische en het communautaire hangen nauw samen. Nu voert de regeringMichel een centrumrechts sociaal-economisch beleid. Dat is blijkbaar naar de zin van de Voka-voorzitter. Maar wat wanneer de PS terug aan de macht komt?PS-voorzitter Elio Di Rupo heeft al herhaaldelijk verklaard dat hij sommigemaatregelen wil terugschroeven. Exit het sociaal-economisch beleid dat veleVlamingen nauw aan het hart ligt. Exit het programma dat een meerderheid van de Vlamingen wil.
Kumpen bekijkt de zaken op te korte termijn. Wil men dit beleid ook op langetermijn, dan is een confederaal model onvermijdelijk. Dan beslissen Vlamingenen Franstaligen over hun eigen lot. Beiden zijn heer en meester over het sociaal-economisch model dat ze kiezen. Evident dragen ze ook de financiële gevolgenvan hun keuze.
We leven in een land met twee taalgemeenschappen die andere politieke keuzesmaken. Dit is echt niet nieuw.
ONAFHANKELIJK PROJECT
We starten deze week met het project. De eerste stappen die we moeten zetten is een (praktische) structuur uitwerken die er voor zorgt dat dit project zo onafhankelijk mogelijk tot conclusies kan komen. Daar horen natuurlijk ookgespreksrondes bij met mensen met allerlei achtergrond, medestanders entegenstanders. Het doel is om een breed draagvlak te vinden voor het confederalisme en via een publiekswerking het confederalisme levend tehouden, door studiedagen colloquia, spreekbeurten, ... Daartoe behoren ookdomeinen zoals financieringswet, regionalisering van belastingen, politiekevernieuwing, monarchie,... Het eerste project wordt al voorgesteld begin april: 'Maat van de monarchie'. Een grondige studie over monarchie en macht die eindigt met 25 concrete voorstellen. Eén ding staat vast: we gaan ervoor!
COMMENTAIRE DE DIVERCITY
VOILA CE QUI S’APPELLE ANNONCER LA COULEUR
Pour qui se ferait encore la moindre illusion sur de quelconques velléités belgicaines sur la N-VA, voici un démenti cinglant. Le confédéralisme est plus que jamais le nouvel horizon qui est proposé au peuple belge, pardons aux peuples belges, le flamand et le francophone. We leven in een land met twee taalgemeenschappen die andere politieke keuzes maken Dit is echt niet nieuw. Sedert de invoering van het algemeen stemrecht is dit altijd zo geweest. De keuze voor een confederaal model is dan ook de keuze voor meer democratie. Waarom moeten Franstaligen en Vlamingen steeds een onwerkbaar compromis sluiten? Het is toch democratischer dat elke kiezer krijgt wat hij gekozen heeft?
Même Reynders le dit : demandons-nous ce que nous voulons encore faire ensemble, sous-entendu et séparons nous pour tout le reste.
MG
Aucun commentaire:
Publier un commentaire